Rojê jû vêyvike bena. Na vêyvike destê visturîya xo de zaf zarge-zarge der a. Rojê endî daymîş nêbena mêrdê xo ra vana ke “na maya to mi ro xêr nêkena. Mi vêşan virdana. Nêvirdarna ez xo rê nono anculî cî borî”. Mêrdê ceynike şono hetê maya xo vano “Lê dayê to qeyî na ceynika mi vêşan virdana. Xizir kena qarşê ci meke. Vêşan meverde.” Maye vana “Ero biko biko na ceynika to wexto ke zaf non wena a şewe cila xo de gî kena. A pox ra ez nêverdana zaf non boro.” Lacek vano “Dayê to şo bîya non bide ci. Mirdîya xo nonê xo boro. Eke şewe cila xo de gî kerd, ez xo rê şûna, to qarşê ci meke.” Ceynike mecbûr manena şona non ana dana vêyva xo. Vêyve mirdîya xo nonê xo wena.

Beno şewe maya lacekî dizdîka êna pê cilan heto ke vêyvike rakewta îca de silê gîyê xo kena û şona rêna kûna ra. Lacek maya xo vêneno. Xo nênano piro, vengê xo nêkeno. Eke maye şona kûna ra, lacek cî dizdika şono zernêdê rindî ano tan dano wertê ê silê gîyê maya xo û êno kûno ra.

Hîna şodir şefaq o mayê êna serê silê gîyî de tîk bena û vana “Ero biko mi to ra nêva na pîsa mirdare wexto ke zaf boro cilanê xo de gî kena. Nanîko rêna kerdo.” Lacek vano “Dayê dayê ma se bikerîme. Bîyo şîyo. De to şo mi rê biroşê awe bîya piro ke ez xo rê bişûyî.” Mayê şona awe ana kena piro, lacek cî şûno. Qayt kenê ke zernode rind teyî vecîya. Lacek zernî gêno nahet û û ahetê zernî de ebe kêf qayt keno. Vano “Dayê to naye ra dime timî timî non û awa vêyva xo kêmî meke. Mirdî cide. Wa roj ma rê zernê biko bes o. Ma pê îdare xo vênenîme.”

Mayê vana “Hêêê, ero biko biko ma o hunerê a nuspetîye wo. A kotî, gîyo henî zernênkerdiş kotî.” Destê xo dana sênê xo ra û vana “O gî gîyê na daka to wo, daka to.” Lacek vano “Bêşik biko biko nî gî to kena. Wako bîn kes nêşkîno biko.”

Çime: Waya Di Birayanê Pê Hawt Koyan, Arêkerdox: Turabî Kîşîn, Weşanxaneyê Vateyî, Stenbol, 2024, rr. 127-128.