Eke rojêke ez hewnanê xo bi ziwanê xo bivîna, ez do a roje bizana ke, ez tena qisey nêkena, ez êdî bi ziwanê xo fikirîyena zî.

Gelo merdim senî bi ziwanê xo fikirîyeno? Bi ziwanê xo û fikirîyayîş.

Ez bi ziwanê xo qet nêbermaya çunke, nêhuyeya yan zî. Ez nêzana, la beno ke şima pê bizanibê.

La ez bê ziwanê xo zaf dejaya û zaf dejena. Ez naye zaf baş zana.

Eke merdim bi ziwanê xo nêbermo, nêhuyo, nêdejo, senî xeyal keno eceba? Çi çîyêko ecêb, çi çîyêko xerîb.

Seke herinda kê de sewbîna kes bihuyo, bibermo, qisey bikero, bifikirîyo yan zî biciwîyo. Ciwîyayîşêko bêziwan; xerîbîye.

Xerîbîyêka xorîne, hende ke seke ez heta nika qet çinî bîya, yan zî seke ez hema zî çinî ya.

Cuyêka venge, vengîyêka bêsînor, bêmane û bêtehme.

La hilêke, hema tena yew hile, neyniko ke bi serran o mi dest de yo, eke ez ey ra xo bivîna.

O neyniko ke ez tede parçe parçe asena, ey ra.

O neyniko ke bîyo hezar parçe, ey ra ez gêrena her parçeyê rîyê xo yê vîndîbîyayeyî.

Û gêrayîş.

Bi çimanê koran; gêrayîşê goşanê keran, bi ziwanê lalan.

Eke rojêke şewqa rojî bigina neynikê mi ro ke bi serrano ke destê mi de yo, û vizikêkê roşnayî bigino çimanê mi ra, o wext ez do na xerîbîya ke bi serrano cuya mi kerda lete-lete ra bixelisîya. Û ez do o wext bimusa ke cuye zerrîya merdimî de senî sey awe herikîyena û zereyê merdimî de senî vaş û vilikan akena, zereyê merdimî senî zergun kena. Ez do o wext pê bizaniba.

Beno ke na tehlîya ke fekê mi de ya û nêverdena tehmê tu çîyêkî bigîra, înan ra bixelisîya û pira pak biba.

Eke rojêke ez xeyalanê xo bi ziwanê xo bikera, o wext ez do bizana ke, êdî ez bi ziwanê xo fikirîyena zî. Coka şima nika mi rê qalê xeyalanê xo bikerê; la kerema xo, bi ziwanê xo! Ez nika bê ziwan a çunke rut a, rut û repal a ez nika.

La çi wext ra yo ez zî nêzana.

La şima mevindirê hertim, hema hertim bi ziwanê xo qalê xeyalanê xo bikerê, beno ke şima a kevoka sipî ya ke zerrîya merdimî de ameya fetesnayîşî rê bibê nefesêk.

Eke rojêke ez berê qefesê sîneyê xo yê asinênî akera û a kevoka sipî ya ke bi serrano hepsî ya rê biba perr û bask; do o wext çilka çilka qefesê sîneyê min o asinên, nasnameyê min ê pînekerdeyî ser o bihelîyo hêdî hêdî. Beno ke ez rut û repalîya xo ya biserrane bivîna, pê xo bihesîya.

Na rut û repalî ya ke bi serrano ma mîyanê çamurî de hende geviznayo ke ma êdî ne xo şinasnenê, ne xo vînenê…

Na rutîtîye ganî ma rê bibîyêne şermêko bêsînor, la cuye bi pînekerdişî zî nêbena cuya ke bimana, cuya ke birûmet, cuya ke azad û bierj.

No bedelîyayîş, xo vînayîş, xo şinasnayîş helbet hende asan nîyo, do asan nêbo zî; bi serrano ke ma bi pîneyanê şarî xo xemilnenê, bi xergeleyê înan ra zî ma xo ra şermayenê.

La wext êdî yew bi yew nê pîneyan ra xo xelesîyayîş nîyo gelo.

Êdî mîyanê çamurî de xo geviznayîşî bes nîyo qey. Wext êdî bi şilîya pîroze xo şitiş o. Bi şewqa tîje de xo bereqnayîş, çirisîyayîş o.