Rojêk mîye û kutike pîya benê embaz. Embazîye kenê. Rojêk qerarê xo danê vanê; “Ma xo rê şime ware.” Wirzenê ra pîya kûnê raye, cêro raya dewe ra ancînê ke şorê ware.

Xêylî raya xo şonê. Na het û o hetê raye biro. Kutike jû baye gêna. Mîye ra vana ke; “Waka mîye to nîya hurdî hurdî raye ra biyancîye şo. Jû baye amê pirnika mi. Ez dima na baye rê şorî. Hela qayt bikerî rê na baya çinayî ya?”

Mîye van;a “Eya bena ma qeyî nêbena.”

Kutike dana raye dima baye şona.

Mîye cî sarê xo kena verê xo û pira pira raye ra ancîna.

Wexto ke kutike şona, pişkê dime ra heşe mîyanê birî ra vecîna êna verê mîye de vindena.

Heşe mîye rê vana; “Waka mîye ti nesîbê min a. Ez to wena.”

Mîye gêrena verê heşe ra vana; “Di varekê min ê vîçikî estê, qarşê mi meke. Varekê mi bê maye manenê, kam şit dano înan, gunekê…”

Heşe vana; “Nê ez to wena.”

Mîye qayt kena ke çare çinî yo. Vana; “Bira heşe henî aseno ke ez vacî çi to de kar nêkeno, çare çinîyo ti mi wena.”

Heşe vana; “Eya, xo rê ne xo nahet de berze ne cî ahet de berze, bê faydîya ez to wena.”

Mîye xo be xo vana; ‘Ez se bikerî se nêkerî destê ney ra xelas bibî. Vengê xo biresnî birayê xo kutikî.”

Heşe ra vana; “O ke ti mi wena, jû waştena mi esta gerê ti a waştena mi bîyara ca.”

Heşe vana; “Çika na waştena to hela vace.”

Mîye vana; “O ke ez mirena. Ez zana vengê to cî weşo, balê mi rê jû kilamê de rindeke pê vengê xoyê zelal û delalî vace. Aye ra dime endi mi wena, se kena bike.”

Heşe vana; “Vengê mi weşo, henî nîyo ma?”

Mîye vana; “Eya wille vengê to zaf weşê mi ra şono.”

Parsûyê Heşe benê pir. Xo be xo vana; “Dêmeg vengê mi weşo. Mîye cî venganê weşan ra zana. Mademo ke pê vengê mi qayîla o wext ez ci rê kilamê vaca aye ra dime cî nûşena ro mîya xo wena.”

Dest erzena kerike, çimanê xo gêna û kena bore bore.

Fendê mîye cî owo ke veng vecîyo wa kutike pê bihesîyo ke mîye tengede de wa bêra xo ciresna.

Tabî wexto ke heşe kena bore bore, kutike vengî hesîyena. Se hesîyena û cade vazdana êna. Vazdana êna hetê mîye û mîye xelesnena.

Heşe pê kortika xo kinena û dana raye şona.

Beno şan heşe kê xo de ro. Kê xo de xo be xo qesî kena. Qesî kena û xo ra qesan vana. Vana; “Kamî to ra va kilaman vace. Pîyê to kilamî vatê ti vana? Axxx kes çînîyo çend terikan bido binê pîzê mi ra.”

Tam o sire de Apo Fariz verê kewerê heşe ra derbaz beno û goştarê vatena heşe beno. Vengê heşe hesîyeno verê kewerî ra jû terikê xo gêno û şono zere. Şono zere çend terikan anceno bine pîzê heşe ra û dano raye raya xo ra şono.

Heşe şaş manena. Eke Apo Fariz ke şono, heşe dima Apê Farizî qayt kena û sarê xo hêjnena vana; “Hela qaytê nî qusirî kerê ha, kes nêtawreno kê xo de qesî cî biko”

Not: Çime Qemer Erdogan