Tabîet vengone ra hez nêkeno. Heyat vengone qabul nêkeno. Vengone yew tewir debeno. Vengoneyê ma şar dekeno. Hinî wina bîyo ki, pîr û kalikê ma ziwanê tornanê xo ra fam nêkenê. Tornî, ziwanê dapîr û bawkalanê xo ra fam nêkenê.

Kirdkî ha bindê tehdîdê çinîbîyişî  de ya. Kerm û kêzê asîmîlasyoni gan û goştê ziwanê ma kojenê. Roj ra roj kateyanê ziwandê ma veceno werte. Ek no hewa dewam bikero zaf nêşino kirkî bena kateyê raq û rutî, manena.

Gerek nêkeno ki UNESCO raporan binûso. Gerek nêkeno cigeyrayişê zanyarî bêrê kerdene. Ma der û dormreyê xo ra biewnê,  ma bi çimandê xo veynenê. Ma keyeyandê  xo di veynenê. Ma xo di veynenê. Ma tewr zaf zî xo di veynenê.

Ziwanê ma firî ra firî şino apey. Ma sey mayan û pîrandê xo nêzanê kirdkî qise bikerê. “Ma” ra qestê mi; kirdê pancas serreyî û yê inan ra bineyna pîl ê. Kirdkîya ma sey kirdkîya înan ganî, zengîn, herikbar û weş nîya. Meylê way û birayê ma yê ma ra şinikêrî, ma vajê emrê înan beyntarê hîris û pancas de yo, hinîya zaf tirkî ser o yo. Way û birayê ma yê ki emrê înan mabeynê pancês û hîris de yo, kirdkî di bineyna apeykewte yê. Zafinê înan kirdkî fam kenê, la nêeşkenê xo rind îfade bikerê. Ziwanê înan -qewlê verînandê ma- ziwanêdo nêrkî yo. Domanê ma yê ki emrê înan bindê pancêsî ra yo, meylê xo tadawo tirkî ser. Hema vajê qet kirdkî nêzanê. Zaf zaf tayê înan kirdkî zanê.

Mayan û pîyanê ma , ma musnayê kirdkî. Ma înan ra banderê kirdkî bîyê. La ma nêeşkenê tutanê xo bimusnê ziwanê xo. Tutê ma nêeşkenê banderê ziwandê xo bibê. Ziwanê ma timî mewzî vindî keno. Timî xo anceno apey. Cayê ziwanê ma, ziwanê şarê serdestî dekeno.

Tabîet vengone ra hez nêkeno. Heyat vengone qabul nêkeno. Vengone yew tewir debeno. Vengoneyê ma şar dekeno. Hinî wina bîyo ki, pîr û kalikê ma ziwanê tornanê xo ra fam nêkenê. Tornî, ziwanê dapîr û bawkalanê xo ra fam nêkenê. Vanê: ” Dede, nîne konuşmayı bilmiyor”, vanê “Diyorlar vin vin”, vanê ” Nîne, dede güzel konuş”. Çimê tutandê ma di ziwanê ma bîyo “Vin vin”, bîyo vengê bêmaneyî. Bîyo ziwanê nezanan. Bîyo “Güzel olmayan konuşma”.Ma hinî nêzanê ki ma ronişê halê xo rê bibermê, nê ma nekanê xo vecê bi halê xo bihuyê.

Vîş ra kêm wazîyetê ma û ziwanê ma no yo. Vanê ; “Ziwan, keyeyê estbîyişî yo.”

Ek ona ya ma eşkenê vajê ki; keyeyê estbîyişê ma ha emerîyeno, ha xerepîno, ha yeno war. Wayerê ney keyeyî roj ra roj ney keyeyî ra teber kewenê. Ci rê wayerîyi nêkenê. Keyeyê estbîyişê ma ha beno xano xirabe. Ziwano bêwayer xano xirabe yo, rezo kewte yo.

Ez çewî sucdar nêkena. Şart û şurudê ma û ziwandê ma yê tarîxî û sîyasî beylû yê. Serdestan feraset nêdawo ma û ziwandê ma. Destê xo yo asinên, tuncên kerdo qirikda ziwanê ma. Cif bi ziwanê ma ro peysnayo. Ziwanê ma kuto, kîşto. Qet rayer nêdawo ziwanê ma. La serdest çihinday bêmerhemet bo, çihinday pîzeyê xo bi ma û ziwanê ma nêveşno zî, yew sindorê quwetê ci esto.

Eger ma bineyna xo û ziwandê xo di israr bikerdinê, ma nêvatinê “Wa pitê ma banderê tirkî bê, nê ki mekteb di embazandê xo ra apey manenê” belkî eyrû wezîyet ihinday trajîk nêbîynî. Domanî mekteb di, kuçe û çarşu di bikewê bindê bandira tirkî zî, ma keye di înan reyra kirdkî qise bikerdinê, cewabê înan kirdkî bidayinê belkî wazîyet bineyna rind bibîynî. Kilma qale, wabal û mesûlîyetê ma zî tay nîyo.

Ma bêhêvî nêbê. Wa hêvî û omidê ma bibo. Hima peynî ma nêameya. Ma hima nêmerdê. Ziwanê ma hima xo teslîmê gangîrî nêkerdo. Belkî zeîf bîyo. Belkî kateyê ci vecîyayê. La hima esto. Hima omideya xo, xo ra nêbirnaya. Hima teselîya xo ma ra nêvista. Hima zî seba ma û ziwandê ma yew hêvî esta. Eke ki ma kirdî; bineykî pelanê xo biweşanê, biney xo vero bidê, biney xîret bikerê belkî ma bieşkê des pancês serran mîyan di na  pêla asîmîlasyoni ziwanê xo ser ra bidê kinare. La eger ma bi mergê xo û ziwandê xo razî bibê, ma vajê ” qederê ma û ziwandê ma no yo” aqubeta ma û ziwandê ma beylu ya. Hêvî û omideya ziwandê ma, ma ra vîş çewna nîyo. Hevîya ma heyna ma yê.