Bîpolarîya dewleta tirke bê mabên domîyena. Senî ke merdimêk bîpolar o, karakterê ci her roje û her dem bedilîyeno, karakterê dewleta tirke zî “qurfbar” o. Na dewlete bi taybetî vera kurdan manîk û depresîf a. Çike çîyêko ke kurdî talep kenê, metabolîzmaya netewe-dewlete xeripneno. Çike kurdî vanê ke wa nê welatî de hemwelatîya têduşte bibo û serdestîya yew netewe nêbo. Çike kurdî vanê ke ziwanê înan sey fermî bêro qebûlkerdene û no heq bi hawayêko huqûqî bêro şinasnayene. Çike kurdî vera nîjadperestîye veng vejenê û plananê nîjadperestan xeripnenê.
Bîpolarîye baxusus nê rojanê krîtîkan de zî yena çimdarîkerdene. Xora karakterêko sihetin nê rojan zelal beno. Nika dewleta tirke de esasî îdarekarîya di merdiman xeylê eşkera ya. Yew “hakan” o, o bîn zî “aygucî” yo. Wina aseno ke hakan û aygucî mîyanê xo de karbeşîye kerda û goreyê stratejîyêkî wezîfeyê xo anê ca. Hakan ziwanê bînî, aygucî ziwanê bînî şuxilneno. Hakan vano ke “ma do qir bikerê, bikişê, çin bikerê û terorîstan wedarnê”, aygucî vano ke “ma aştî wazenê, wa proses dewam bikero, komel aramîye wazeno”. No taktîk o. Senî ke yew merdim tepişîyeno û zîndan de bi destê tayê polîsan îşkence vîneno, o bîn zî yeno û qaso ke tepişteyî rê “werê gêreno”. Reftaro ke tepişte raştê ci yeno, ewro kurdî zî raştê ci yenê. No reftar reftarêko binkor o.
Qetilkerdişê Bavê Teyarî
Aygucî eşkera keno ke “pêvînayîşî qîymetin ê, wa gamê şênberî bierzîyê”. Hakan ferman dano pêro hêzanê asayîşî ke hemverê kurdan şîdet bişuxilnê. Hem Bakûrê Kurdîstanî hem zî Rojawan de cergê hakanî gonî rişnenê. Çend hewteyî yo ke awbendê Tişrînî de sîvîlî bi destê teyaranê tirkan yenê qetilkerdene. Cergê ke dewleta tirke ra hetkarîye gênê, dewe û bajaranê Rojawanî de hêrişanê qilêrinan serûber kenê. Tewr peyên hêrişan de kaykerê tîyatroyî Bavê Teyar zî ame qetilkerdene. Bavê Teyar nameyê ey o bîn Cuma Xelîl Îbrahîmî hema hema 30 serrî Rojawan de xebatê tîyatroyî kerdî. Cayê ey zerrîya kurdan de xeylê berz ê. Çi heyf ke bi destê cerganê tirkan ame qetilkerdene. Dewleta tirke têna Bavê Teyar nêkişt, heman wext huner û tîyatro zî kişt. Heramîye genanê na dewlete de est a. Senî ke Sokrates nuseno “Dewletê ke tede huner û kultur rijîyaye yê, kelayî berz ê, dewletê bedbaht ê”. Dewleta tirke zî têna kelayanê xo berz kena, nameyê kultur û hunerî çi ke est o rijnena. Bavê Teyar hetê nê aqlê kovî ra ame qetilkerdene.
Malikê korî
Cergê “hakanî” Bakûrê Kurdîstanî de zî polîtîkaya tedakere anê ca. Kedkarê çapemenîya azade her hewte raştê zulm û zextan yenê. Tewr peyên rojnamegerî Reyhan Hacioglu, Necla Demîr, Rahîme Karvar, Ahmet Guneş, Vedat Oruç û Welat Ekîn tepişîyayî. Sey her wext înan rê sucê “endambîyayîşê rêxistina terorî” erzîya. Teror, terorîstan, terorîzm ra ber tu çekuye nêzanê. Rojnamegerî seba ke raştîye nusenê, raştê her tewr cîyakerî yenê. Hakan û aygucî hem vanê ke aştîya komelkî bêro awankerdene, hem zî binê prosesê aştîye rê dînamît erzenê. Tepiştişê rojnamegeran astengîya aştîya komelkî ya. Dewletê ke xo sucdar hîs kenê, kenê ke rojnamegeran bigêrê binê bandora xo. Estbîyayîşê her kedkarê çapemenîya azade yeno manaya roşnkerdişê tarîyan. Tarîya ke hakan û aygucî awan kenê de her xirabîye est a. “Defter-î amelîyê” înan de bertîl, dizdîye, bêrayîrîye, bêedaletîye, şer ûsn qet kêmî nêbenê. Ê na tarîye de sey “malikanê koran” yew bînî pawenê û ciwîyenê.
