Piştî navbereke dirêj a 4 salan li Amedê Fûara Pirtûkan hat lidarxistin. Li gorî me ji ber ku pêşangeha pirtûkan a ku piştî tayînkirina qeyûman ji bo Şaredariya Diyarbekirê bû kevneşopî, qet nehat lidarxistin peyameke ku dihat xwestin ji gelê Amedê û herêmê re bê dayîn. Bi gotineke din ew bû ku girêdana gelê herêmê bi zanîn, hişyarî û pirtûkê re qut bike. Her wiha gelekî girîng e ku şaredariya di bin qeyûmê de hema hema li her bilboarda bajêr reklamên rêzefilmên TRT TV daliqîne û piştgiriyê dide wê. Em wisa difikirin ku gelê Amedê û herêmê dê bersiva kêmasiya şaredariyê ya ji bo fûara pirtûkan bide.
Li gorî tiştên ku hatine nivîsandin 500 hezar kes hatine fûara pirtûkan. Yanî çaryeka Amedê hat wê fûarê. Ji tundiya ku jiyaye verastkirina vê yekê mimkun bû. Weşanxane û nivîskar bi xwendevanên xwe re hevdîtin kirin. Ji heftê heta 70 salî her kesî li gor daxwaz û hewcedariyên xwe pirtûk kirîn û bi kêfxweşî ji fuarê derket. Organîzekirina şahiyên taybet ji bo zarokan, bi taybetî ji aliyê Ma Musicê tiştek din bû ku fûar rengîn kir. Zorbûneke wisa hebû ku quncikekî fuarê jî vala nebû.
Her wiha li qata jor jî stand hatin vekirin. Ji bo weşanxaneyên ku bi giranî berhemên kurdî diweşînin û ji bo zimanê kurdî ev pêvajoyek erênî bû. Lê di fûarên ku li metropolên din ên Tirkiyeyê hatin lidarxistin de, quncikên herî nezelal ên ku bi berhemên kurdî bersiva weşanxaneyan didin. Berovajiyê vê li pêşangeha pirtûkan a Amedê pêk hat. Hejmara mêvanên fûarê ji bo fûarên pêşerojê jî peyamek da. Li hinek standan nivîskar ji ber nebûna cih li ser kursiyan rûniştibûn. Hatina nivîskarên ku ji raya giştî re tên nasîn divê wekî peyama xwedîderketina li dijî wê were xwendin. Her wiha girîng e ku di dema fûarê de tu pirsgirêkên ewlehiyê dernekevin holê.
Di vî warî de hem ji kesên ku di lidarxistina fûarê de keda wan û hem jî ji nivîskar û mêvanan re pêwîst e bi nirx û hurmet bête nirxandin. Dikaribû bihata dîtin ku ger maweya fûarê dirêj bibûya, belkî bêtir mêvan bihatana lidarxistin. hatine. Pêwîstiyên fûarê yên rojane û tedbîrên teknîkî yên pêwîst ji aliyê şaredariyan nehatin kirin û bi baldar nêzîkî fûarê nebûn. Yek ji gazincên giran ew bû ku bi taybetî tuwalet nayên bikaranîn û cihên têketinê bi tabeleyan nehatine nîşankirin. Ev kêmanî rastiya qeyûman a li hemberî bajêr nîşan da. Ligel xemsariya qeyûman jî xwîner bi dilgermî hatin fûarê û hema hema roja xwe li fûarê derbas kirin. Xwenîran bi xwedîderketina fûarê bersiv dan qeyûman.
Dîsa wesayîtên tên fûarê ji rêyeke ku hema bêje ji rêya mîtîngê xerabtir e tên, ji her cure şîroveyan re vekiriye. Divê weke peyamekê were xwendin, ger hûn werin fûara ku em piştgiriyê nadin wê, hûn ê tehemûlî wan bikin. Rêyên gundên herî dûr ê çiyayî yên Tirkiye û Kurdistanê jî bi qasî rêya adil ne xedar in. Di encamê de ev pêşangeha pirtûkan ji aliyê gel ve hat ecibandin û divê her sal bê lidarxistin. Yên ku vê yekê asteng bikin wê şaxê ku lê rûniştine jêkin. Ji ber ku civak bi hişmend e, siyasî ye, dixwîne û pirs dike. Fûara pirtûkan a Amedê ev nîşanî me da.
