Di 15ê Sibata 1999an de revandina Abdullah Ocalan bû sembola komploya navdewletî ya ku bandoreke mezin li ser kurdan û lêgerîna wan a nasname û azadiyê kir. Abdullah Ocalan ne tenê weke lîderekî siyasî, weke kesayetiyeke sembolîk ku hêvî û xeyalên gelê kurd dihewîne tê dîtin. Ev statuya sembolîk ji bo gelek kurdan xwedî magnetîzmeke psîkolojîk e û di hişmendiya wan a kolektîf de roleke sereke digire.
Ji aliyê psîkolojîk û sosyolojîk ve Abdullah Ocalan ji bo gelê kurd weke cureyekî “hişmendiya kolektîf” e. Fikr û paradîgmayên wî civak, wekhevî û bi taybetî jî rola jinan di civakê de radixe ber çavan. Ev raman di binhişê civaka kurd de kûr dibin û ji bindestî û biçûkxistina bi dehan salan re alternatîfan pêşkêş dikin. Ew xala referansê ya hevpar ava dikin ku ne tenê nasnameyeke dîrokî dide kurdan, di heman demê de nêrînek ji bo pêşerojê jî dide.
Têgîna azadiyê di çerçoveya tevgera kurd de xwediyê wateyek psîkolojîk a tevlihev e. Ew sembola xweserî, berxwedan û lêgerîna naskirinê ye li cîhanek ku gelek caran hebûna wan paşguh kiriye. Ji ber vê yekê daxwaza azadiya Abdullah Ocalan di heman demê de dibe daxwaza rizgariya derûnî ya ji zordariyên kolonyal û emperyal.
Zanyarî destnîşan kir ku tecrîda li ser Abdullah Ocalan di dîlgirtinê de ne tenê taktîkeke fizîkî ye, di heman demê de taktîkeke derûnî ye ji bo lawazkirina vîn û daxwazên gelê kurd. Bi hewldana tecrîdkirina Abdullah Ocalan wek ferd, armanc qelskirina girêdana psîkolojîk a kolektîf a ku ji bo gelê xwe temsîl dike, dike. Lê mixabin, vê tecrîdê jî bandoreke berevajî kir, hişyarî û yekitiya kurdan zêde kir.
Felsefeya Abdullah Ocalan a ku girîngiyê dide demokrasî, azadiya jinan û ekolojiyê, modeleke hevgirtî pêşkêş dike ku ji sînorên kurdan wêdetir derbas dibe û di qada navneteweyî de hatiye naskirin. Ji hêla psîkolojîk ve, ev prensîb hesreta nîzamek cîhanî ya dadperwertir û lihevhatî ya ku tê de her dengek kesane û kolektîf tê de girîng e, vedihewîne.
Di vê çarçoveyê de berdewamiya hevgirtina bi Abdullah Ocalan û doza kurd re îfadeya naskirina navneteweyî ya hêza derûnî ya vê tevgerê ye. Ev naskirina wê yekê ye ku azadî ne tenê erdnîgarî ye, di heman demê de derûnî û hestyarî ye jî. Xwedîderketina ji bo azadiya Abdullah Ocalan nîşana hevgirtin û daxwaza hevpar a azadî û edaletê ya li hemû cîhanê ye.
Di dawiyê de, analîza zanyar nîşan dide ku lêgerîna azadiya Abdullah Ocalan ji têkoşînek tenê siyasî wêdetir e. Têkoşîna sembolîk û psîkolojîk a ji bo nasnameyeke kolektîf û xwerêveberiyê ku xwedî bangeke gerdûnî ye. Abdullah Ocalan di derûniya kurdan de ronahiyek, sembola hêviyê û lêgerîna bêwestan a edalet û azadiyê ye. Ew kûrahiya ruhê mirovî û îradeya azadiyê ya neşikestî ya ku tevî hemû astengiyan jiyana xwe didomîne û bi pêş dikeve vedihewîne.
