Helbestvan Arjen Arî ku di 30’ê cotmeha 2012’an de ji ber nexweşiya pençeşêrê koça dawî kir, 9 sal in bi helbest û berhemên xwe dijî. Her sal nivîskar û rewşenbir ji bo bîranîna Arjen Arî bernameyan li dar dixin. Îro jî dê niviskar û hunermend dê Arjen Arî bibîr bînin.
Arjen Arî di sala 1956’an de, li herêma Omeriyanê, li gundê Çalê hatiye dinyayê. Di sala 1979’an de Enstîtuya Perwerdehî ya Amedê beşa zimanê tirkî qedand. Weke gelek helbestvan û nivîskarên kurd wî jî bi tirkî dest bi helbestê kir. Di sala 1976’an de li Nisêbînê ji ber belavkirina belavokekê hate girtin. Wê demê polîsan dest danîn ser helbestên wî yên bi tirkî û kurdî. Qasî hefteyekê girtî ma. Ew berdan, lê helbestên wî nehatin berdan. Cara pêşîn di kovara Tîrêjê de helbestên wî hatin weşandin. Lê di rastiyê de helbesta wî ya ewil di belavokeke ku li herêma Mêrdînê hate belavkirin de weşiya. Ew helbest ji sê malikan (beytan) pêk dihat.
Piştî 12’ê îlonê de ew li welêt ma. Lê helbestên wî di kovarên li derveyî welêt ên wekî Berbang, Kurdistan Press, Nûdem, Çira, Pelîn û Rewşenê de hatin weşandin. Di sala 1992’an de li navçeya Nisêbînê li ber deriyê mala xwe rastî êrişeke çekdarî hat û birîndar bû. Arî ji ber nexweşiya pençeşêrê li nexweşxaneyê di 30’ê cotmeha 2012’an de li Amedê koça dawî kir.
Em helbestkarê kurd Arjen Arî di 9’emîn salvegera koçkirina wî de bi rêzdarî bibîr tînin
Û beşekî ji helbesta wî ya Şêrgele diyarî hemû xwînerê xwe dikin.
Şêrgele
Şerr bû…
Şerr bû…
Şerr bû…
Mirinê serê xwe çimand li ber mirina wan
Şêrgele hebûn: şêr î şervan
Û xewna wan xewna her kesî!
Şêrgele hene; kefen ezmanê sayî
Şêrgele hene; bi qasî stêrkên rijyayî
Şêrgele hene şevçirax û heyve-ron
Li van çiyan bê kêl û gorn wendayî!
Hêvî bûn kite-kit, kite-kit xwezî
Bawerî bûn bawerî, dildarên çiyan
Dil-dojeh, pêçek agir
Landik agir dan,
Jiyan asretek porr-ewr bû
Kê bibêjim,kê ji bîr bikim:
Her nav çiyayekî asê
Her nav dastaneke dêrîn
Her nav dîrokeke wextbirr…
Min navek li kurê xwe kir:
Rizo
Kalo
Berzencî…
Min navek li kûrê xwe kir:
Qadî
Simko
Barzanî…
Min navek li kûrê xwe kir:
Mazlum
Gabar
Munzir…
Min navek li kûrê xwe kiryek:
Yek mir, sedî tol hilanî!
Şêrgele hebûn; koçek Koçgirî
Şêrgele hebûn ji hembêza Agrî
Şêrgele hebûn bi nav İhsan Nûrî
Şîmal bi şîmal Barzan bi xwe bûn!
Arjen Arî
