Bi serran û zemanan verî merdimî şîyêne karwanî. Qeybî rayîr dûrîya, qeybî hendî leze biresê cayê xo gere serê sibayî rew bikewê rayîr, rew şorê. Ger înan ra yew erey bimendê cayo ke ê kom benê, henî şîne keye û vendayêne ci.
Helbet zey enkay bolixî çinêbî, werdê merdiman bi sînor bî. Serê sibayî çay wetêrî şarî germî dayêne ser û werdêne.
Serê sibayî rew go karwan wirzo we. Hawnenê dewijan ra yew nêameyo. Yewî şirawenê dima, vanê “Te ra vaje wa leze bêro.”
Ew şino, reseno verê keyeyî û vendeno
– “Karwan hadreyo, her kes ameyo, ma hîvey to yê.”
– “Temam, ti şo, ez ha yena”.
Heno bîn wext derbas beno la o nîno. Reyna yewî/joy şirawenê dima, eynî çî beno. Dima ra yewê bînî zî… Wexto ke ê peyîn vendeno, mêrik keye ra qîreno:
– “Vinderê ez germîya xo borî, wey… Ez ha yena.”
***
Bi seran dima ra, bajarekê tirkan de, Îzmîr de, kurdêke bi nameyê Denîz Poyraze serê areyî xo de hamî kiştiş. Poyraze HDP’yî bî. Bînaya HDP’yî ya Îzmîrî de bî û çende firingî, çende zeytûn û parçeyêke nan dabî verê xo. Gere areyî xo bikerdêne. Kezebsîyayan nêverda a areyîya xo bikera.
Helbet ti têkilî meseleya jor û ene meselaya ma yewbînan reyde çinî ya. La mesela ene wa ke na dinya de kurdan xo ra qet xêr nêvîna. Kurdî her eceqîyayî, her ameyî girewtiş, raştê îşkenceyan ameyî, ameyî vinîkerdiş, amey kiştiş… Nêverdayî kurdî saetêke bi aramî derbas bikerê… Nêverdayî kurdî tasêke awe rehet bişimnî, parçeyêk nan rehet borê. Nêverdayî kurdî areyî xo zî bikerê.
Û enka ra pey rewşa kurdan tewf zehmet a. Semedo ke nêwazenê kurdî bibê çîke, kurdî bibê wayîrê heq û huqûqê xo, nêwazenê kurdî bibê quwet.
La kurdî go ewro ra pey sekerê? Go stratejîya înan çi bibo? Go senî cuya xo dewam bikerê, go senî xo bipawî? Go silaman bidê kamî û silaman kamî ra bibirnê?
Enî persî û zehf persê bînî vernî ma de yê. Zemano vernî ma go bersivanê persan bimojno ro ma heminan. Wa bi xêr bo…
***
Erê Denîz Poyraze, erê delalîya dadê xo, kenaya babê xo… Xemgînî mi feyde nêdana la bizane ke ez xemgîn a…
