Adem xapîya. Ame ey kî ê meyweyî dare ra tam kerd, werd. Se ke werd tacê serî sere ra pera ra şî.  Hêq û teala cira hêrs bî. Adem çêberê tobî ra, gina çêberê ramê ra, Govelêke çêberê nalêtî ra, verê çebêrê xişmî ra, ezî kî tey, çêberê qêday ra eyştîme teber. Ma pêro pîya cayê xo ra bîme. Nika kî xo rê nê cayê de mekanê Xizir Nebîyî der o. Îta xo rê pînîme. Teyra Tawse ke nîya vat. Qesê xo xelesna. O wext Xizir Nebî uca de vejîya.

Belkîya şî dest û linganê Xizir Nebî. Cer ver o, derdê xo ci rê ju bi ju ardî ra zon, qese kerdî bî.  Xizirî Belkîyayî ra vat;

-Şo dîyarê koyê serî de ban esto. Yê nê banî çar çêberê xo estê. Ti ke reyştî ê banî vaje ‘Ya Xizir, ya Heq keremê xo ra ti rahaman û rahîm î. O wext çarmîna çêberî to rê tê dima benê ya. A tew ez to beno resneno welatê to. Nê, eke ceremê to hona nêqedîyayo se to rê çêberî nêbenê ya. Ti gere koyî ser de çen serrî bifetelî bêrî.

Belkîya uca ra birîya kewt raye, terkit şî. Koyê serî. Şî lewê ê banî. O bano ke çar çêberê xo estê, hawo uca. Şî verê banî. Vat;

-Ya heq, ya Xizir.

Dest eşt çêber. Çarmîna çêberî ci rê bî ya. Belkîya şî zerre. Şî uca de xeylî mend. Destê xo day ra Xizir’î. Xizir’î o eşt terkê astorê xo yê qirî kewt raye. Belkîyayî çimê xo girewtî, badê kerdî ya welatê Xorasan de vejîya. Na mesela xo kî tîya de qedîyaye.

-Ya Camîşan, Belkîyayî hondê ezyat dî. Ma ti çito dinya de roştî bivînî, vat Şayhê Maran.

Tenê ke mend. Camişanî vat ke;

-Ya Şayhê mi, sêr ke. Çar çêberî ci rê bî ya. Sek Belkîya şî zere cemalê peyxamberê axir zemanî dî. Çay ti henî vana. Ti vana çito dinya roştîye bivînî. To ra mîneta mi awa ke ti mi vejî dinyaya roştîye. Teselîya Şayhê maran kewte. Vat ke;

– Ti kî cinsê benî ademî ra yî, to rê ne îtîbar beno, ne kî to ra xelasîya mi esta. To ke sondî wendî, ti bê kenay, suke de mevindere, hamam de awike mekere xo ro ez to vejeno dinyaya roştîye.

Camişanî vat ke;

– Kitabê pîlî ser o sond waneneo ke, tobe keno ke ez suke nêvinderî, ne kî şêrî hemam de awike xo ro kerî

Şayhê Maran vat;

-Bizane ke canê to sey canê ma pilangin beno, têde belekîno. Ti ke suke de ronîşî, şêrî hemam de awike xo ro kerî, juyîna ju to vîneno. Qulo di ling to nîya pilangin bivîno keweno ma dima rew bo erey bo cayê ma doz keno. O taw şima qulêheqan destî ra xelesîyena ma nêmanena.

Na vatena xo ra dima axirî Şayhê Maran amey camerdîne. Vengê çutê maran da, marî amey. Maran Camişan girewt, a lona ke Camşan piro amo a lone ra tepîya vet ro dinyaya roştîye.

Camişan ke vejîya dinya roştî terkit şî çeye. Maya xo ya kokime mereq û qisawetan ra bîya kor. Virane arde jubînî ra jubînî de bî şa. Kesereta xo jubînî rê arde. Maya xo û lajê xo jubînî re şa bî. Cinîke çay şa nêbo. Camişan tam hewt serî yo ke vîndîbîyaye bîyo. Tenêke mend maya xo ra vat;

-Dayê urze mevinde. Cil û coranê xo arê de ma tîya ra şîme.

Maye vat;

-Nê nê biko, ma bi na fêqîrîya xo kata şîme. Şîme kotî?

Camişanî vat ke;

-Tobe bo ke ez ne herdî de daha nêvindeno. Bê bar kîme şîme. Şîme koyan.

Hurdmîne çeyeyê  xo bar kerd şî ko. Şî koye de xo re gomê viraşt. Kewtî ci. Uca de mendî. Camişanî xo re leyî de awike nanê ser. Kerdêne germ çerxê de kerdêne xo ro. Ta wext o ca de wêşîya xo ramite.

Rojê paşayê suke, suke de nêweş keweno. Der û maraz vêja bî. Kule vejîyaybî. Kule leşa paşayî girewtîbî xo ver. Paşayî rê dermanî bibî hestere. Neçê cerrahî û doxtorî fetelnaye, neçê doxtorî ardî ser ci rê derman nêdî.

A suke de ju xoce estbî. Nameyê xo Seymur xoce bî. Ey kitabê xo girewt xo dest wend. Kitabê xo de wend cayêde raştê ci ame ke kulanê paşayî rê goştê Şayhê Maran rind yeno. Kitabê xo girewt ame saraya paşayî. Vat ke;

-Paşayê mi, derdê to rê derman esto. Goştê Şayhê Maran kulanê to keno weş. Derdê to rê derman o. O ke nêbo to rê weşîye çin a.

Paşayî vat ke;

-Ma ti nêvanî. Ma Şayhê Maran kotî ra bivînîme?

Ey vat;

-Ma çay na xebera zor a, çik a? Venga miletî de, tedîne biruşne hemam de awike xo ro kerî. Canê kamî ke pilangin o sey marî bereqîno û belekino, demek ke o herinda Şayhê Maran zaneno.

Na xebere ser o paşay telal da piro, cayê de kes nêverda. Ard hemame de awike kerde piro, Hemamde awike pirokerdene de keso pilangin û belek nêdî. Pers kerd. Kes cayê de mendo ya kî nêmendo. Vat ke falan ko de xortêk esto. Vanê o hona nêyamo hemam de awike nêkerda xo ro. Paşayî peyayê xo ruşnayî, Camişan bidî ardene. Şî Camişan dî. Ci ra va ke;

-Gerek ti bêrî hemam de awike xo ro kerî.

Camişanî vat ke;

-Mi sondî werdo. Tobe kerdo. Ez gere hemama de awike xo ro mekerî. Ez xo rê leyde awike nano ser, keno germ, çerxe de keno xo ra. Ez caro hemam de awike nêkeno xo ro.

Peynîye de mordeman zor kerd. Camişan girewt berd hemam. Kinc û kolî ci ra vetî. Kerd rut û repal. Awike kerde piro. Canê Camişanî pilangin û belekin dî. Cane Camişanî sey marî belekin bî. Seymur Xoce Camişanî ra vat;

-Ti cayê Şayhê Maran zanenî. Çike canê to sey maran pilangin o û belekin o. Gerek ti herinda Şayhê Maran ma ra vajê. Ma şîme Şayhê Maran bicîme bîyarîme. Çike goştê Şayhê Maran paşayê ma rê derman o. Şayhê Maran ke nêbo, paşayê ma weş nêbeno.

Camişanî se kerd xo înan dest nêxelesna ra. Berd ke vile piro dî. Camişanî serê xo nêda, le sirê xo da.

Dima Camişanî û Seymur Xoce û teba tay mordemê xo girewtî berdî kupe ser. Ez na kupe ra şîyo. Mi Şayhê Maran dîyo. Şima kî îta ro şêrê Şayhê Maran bivînî û bîyarî.

O wext Seymur Xoceyî kitabê xo kerd a rone ser o wend. Xelî wext ke wend sêr kerd ke Şayhê Maran na yo cêr ra ancîno we yeno. Eke vejîya ame ser, seke çimê Camişanî gina Şayhê Maran, Camişanî xo eşt pey dare. Vaz da xo da we. Şayhê Maran vat ke;

-Camişan xo caro merze pey dare, xo medare we. To sondî werd ke nameyê mi nêdî. Herinda mi nêvajî. Nika kî çaye vaz dana pey dare ! Gereke ti bêrî mi piştî kerî berî.

Camişan pey dare ra vejîya ame. Berba. Axirî Şayhê Maran kerd piştî ginayî raye ameyî.