Derbekerîye êdî sembolê dewleta tirke bîya. Erd îdarekaranê gemarinan pîl keno. Keso ke yeno îqtîdar, dewlete gêno binê bandora xo û serdestîya xo awan keno. Dima ra sayeyê pozîsyonê xo keda şarî weno û xo maldar keno. Seba ke dizdîya xo bidomno, dest pê şuxilnayîşê şîdetî keno. Xora dewlete bixo zî hacetê şîdetî ya. Leşker, polîs, berban, cerdevan, rektor, dozger, dadger, îmam ûsn. eslê xo de seba menfaetê “dizdan” xizmet kenê. Dewlete rê xizmet kedewerdoxan rê xizmet o.
Îradeyê Erdoganî yo kanperest ewro kulturê derbekerîye domneno. Îqtîdarê ey de girseyan her tewr xirabîye dîye. Hetêk ra dizdîye, hîle-î şerîyye, serokerdoxîye, bêrayîrîye, bertîl; hetekê bînî ra derbeyî, qeyûmî, qedexeyî, qetlîyamî, hêrişî, îsraf, herimnayîş. Heme pelixîyayoxî raştê zulmê girdî ameyî. Dewleta Erdoganî sey “ahtapotî” ruh û leşa girseyan îşxal kerdo. Ahtapotî tewr peyên baskê xo rada Şaredarîya Esenyurtî. Şaredar Ahmet Ozer xo rê “qurban” weçîna. Êdî no rejîm şibîyeno “Levîathanî”. Sey mehluqî gonîya şarî şimeno.
Hukm ‘berbanîye’ keno
Cerganê Erdoganî seke verê cû Bakûrê Kurdîstanî de kerd, berê Şaredarîya Esenyurtî şikit û sey heramîyan dekewtî zerreyê awanîye. Eynî wext de Ahmet Ozer û xeylêk kesî berdî qereqol. No reftar bixo zî duştê qanûnê bingeyî bî. Erdogan û Bahçelî qanûnan têna seba xo gurênenê. Xora dîktatorîyan de hertim wina yo. Huqûq maneno maro ke têna kesanê lingeviranan gaj keno. Erdoganî dînamît eşto bingeyê huqûqî. Êdî birê qanûnê bingeyî û Mehkemeya Heqanê Merdiman a Ewropa nênê qebûlkerdene. Cergî krîzê hîyerarşîyê norman ra “hêz” gênê. Seke huqûq stabîlîze bibo, peynîya cergan yena. Coka wazenê wa pêro dozger û dadgerî xizmetê înan bikerê. Eke huqûqo xoser bibîyêne, Ahmet Ozer qetî nêameyêne tepiştene. Hukm nika Erdoganî rê “berbanîye” keno û bi fermananê seraye têgêreno. Cayo ke tede hukmo xoser çin o de her tewr “heramîye” bena.
Sucdarkerdişê bêbingeyî
Derheqê Ahmet Ozerî de 3 aşmî yo ke “bi nimitkî” tehqîqato kûr ameyo kerdene. Mîyanê 10 serran de se kerdo, kamî reyde qisey kerdo pêro ameyî cigêrayene. Cergan seba ke Ozerî bitepişê, dafike amade kerda. Xeylêk sucdarkerdişê bêbingeyî est ê. Mîsal ci rê vatê ke ey Remzî Kartalî reyde qisey kerdo. Nê reftarî de suc çin o. Ozer û Kartal endamê eynî eşîre yê. Coka mîyanê keyeyanê înan de têkilîye est a. Hukmatê Erdoganî na têkilîye bîla sey bahane ramojnaye. Seba ke qayûm tayîn bikerê, her tewr cigêrayîş kerdê. Eke Ozerî suc kerdbî, çira weçînayîşê herêmî de ci rê destûro qanûnî dîya? Hinî eşkera yo ke dewlete hêmwelatîyanê xo rê dubara amade kena.
Vera kurdan nîjadperestîye
Birastî îqtîdarê dizdan yewna Esenyurt de “nîjadperestîya” xo mojneno. Eke Ahmet Ozer kurd nêbîyêne û heme şaranê Esenyurtî temsîl nêkerdêne nêameyêne tepiştene. Seke zanîyeno Esenyurt de mîyanê dînamîkanê demokratan de “pêkerdişê şaristanan” virazîyabî. Erdogan û Bahçelî plan kenê ke nê pêkerdişî birijnê. Nê qerarê tayînkerdişê qayûmî de vera nasnameyê Ahmet Ozerî qetî “dişmenîye” est a. Hem Ozerî terorîze kenê hem zî mîyanê tirkan de hemverê çekuya kurd de “meşruîyet” afernenê. Bi na polîtîkaya nîjadpereste kenê ke paştîya tirkan bigêrê. Mîyanê komelî de “îfsat” raminê, dima ra îqtîdarê xo hêzdar kenê. Senî ke verg/deleverge mijxele de seydwanîye keno/kena, nê dizdî zî alozîye û şer ra xo mird kenê. Aştîye înan tersnena.
Dizdan rê xelase çin a
Îqtîdarê heramîyan se keno wa bikero ci rê “xelase” çin a. Ê do qetî vîndî bikerê. Hinî Tirkîya û Kurdîstan de hêzê nê dizdan qedîya. Ê zî zanê ke şar êdî înan ra bawer nêkeno. Wa şerê Mekke ra paçik zî bîyarê, destanê xo yê qilêrinan pak nêkenê. Ê êdî nêeşkenê na bawerîye peyser bîyarê. Bawerîye şibîyena ruhî. Eke ruh leşêke ra vejîya, êdî apey nêno. Yew têgêrayîş eke hêvîya şarî hertim gandar nêkeno, sebebê estbîyayîşê xo mîyanê demî de vîndî keno. No îqtîdaro lêşin zî na aste de yo.
