Netewe-dewlete eslê xo de alozîye ra feydedar bena. Verî alozîye vejena, dima ra aye seba menfaetê xo şuxilnena. Tirkîya zî netewe-dewleta nîyanên a. Se serrîyo ke na dewlete şîdet, şer, kaos û alozîye ra xo mird kena. Seke merdimê verênî vanê maseyî awa pake ra hez nêkenê. Seba ke xo mird bikerê awe qilêrin kenê. Dewleta tirke zî wina ya. Kaos de bi taybetî kurdî xo rê kerdê sey “dişmen”. Dişmenîye ana ber û dima ra roşena komelî. Îdarekarê dewleta tirke bazirganê şîdetî yê. Sayeyê şîdetî her tewr heramîye, dizdîye, bêrayîrîye û bêedaletîye niminê. Komelî rê vanê ke “Dişmenê ma kurd ê û ê welatê ma lete kenê. Bêrê welatê xo bipawê.” Bi nê hawayî “patrîotîzm” afernenê. Oxina ke pergalê dewlete de welat -senî ke Bûharîn teswîr keno- dewleta heramîyan a. Merdimo ke pergalê kapîtalîstî de “welatperest o”, o merdim eslê xo de pawitoxê dewleta heramîyan û dizdan o. Na çarçewa de Lenînî zî wextê Şerê Dinya yê I. de tayê formulasyonî kerdbî. O dem Çar Nîkolayê II. kerdêne ke mîyanê rûsan de seba şerî “hamîyet” bivirazo. Lenînî vatêne ke “keso ke welatî paweno, birastî cergêkê kapîtalîstî vera cergêkê kapîtalîstî yê bînî paweno”.

Merdimîye resaye seserra XXI, la dewleta tirke hema zî “hovîya” xo ramina. Ziwanê bi mîlyonan kesan qedexe kena, nas nêkena û ci rê teda kena. Eke ê mîlyonî seba ziwan, kultur û nasnameyê xo têkoşîn bikerê, ci rê “terorîst” vana. Îdarekarê dewleta tirke hişmendane na polîtîkaya nîjadpereste domnenê. Armancê înan çinkerdişê nasnameyê kurdan o. Eke kurdî wedarînê, sinifê ke dewleta tirke binê bandora xo de tepişenê bi azadî eşkenê keda pêro erdê Kurdîstanî biwerê. Nê hesabî dûştê mentiqî yê. Tu dewlete nêeşkena mîlyonan kesan asîmîle bikero. Ewro yan siba na dewleta tedakere û kanpereste do çok bido. Mentiq do peynî de serkewte bibo.

Pêşî peya

Çend hewteyan verî cerganê seraya Erdoganî kuçeyanê Kurdîstanî de nuşteyo “pêşî peya (verî peya)” pak kerd. O wext armancê dewleta tirke reyna eşkera bîbî. Yew çekuya kurdî rê tehemulê ci çin o. Êdî dewlete hetê psîkolojî ra paranoyak bîya. Krîzê ruhî ciwîyena. Oxina ke çareserîye dîyar a: naskerdişê estbîyayîşê yew nasnameyî.

Rindêxan û Kiliçarslan

Nê rojan vera ziwan û ercanê kulturê kurdan hêrişê cerganê tirkan zêdîyayî. Farqîn de qaymeqamîye hemverê nameyê “Rindêxanî” eşkerayîye daye. Eşkerayîye de merdim çax keno ke Farqîn qaso ke “erdê tirkan o kehen o”. Qaymeqamo nezan wazeno ke nameyê raşteyî newe ra “Kiliçarslan” bikero. Oxina ke Kiliçarslan çimanê kurdan de nîşanê îşxalî yo. Yew zî eşkerayîye de ame nuştene ke Rindêxan “feydeyê pêroyî” nêkirişeno. Gelo qaymeqam kamcî rojger de ciwîyeno? Gelo nêzano ke meclîsê Şaredarîya Farqînî qerarê bedilnayîşê nameyê raşteyî da. Meclîs yanî endamê meclîsê ke şarê Farqînî temsîl kenê qerar da. Rixmo ke şar wazeno nameyê raşteyî “Rindêxan” bibo, qaymeqamîye nameyê “Kiliçarslanî” ferz kena. Bi kilmî despotîzm no yo.

Fuhrer, duçe û ‘reîs’

Heramîyan tewr peyên hêrişê vera MED-DER, Payîz Pirtûk û Kooperatîfê Ziwan û Hunerî yê Ankayî kerd. Polîsanê Erdoganî dest na kitaban ser. Mamosteyê ziwanê kurdî ameyî destbendkerdene. No tabloyê faşîzmî yo. Hîtler “fuhrer” bî, Mussolînî “duçe”, Erdogan zî “reîsîye” keno. Rejîmê “reîsî” yê xeripîyayî de her tewr “melanet” est o. Erdogan sembolê melanetî yo. Cergê “reîsê” qetilkarî se kenê wa bikerê îradeyê şarê kurdî nêeşkenê bişiknê. Netîce de rejîmê seraye do gorxaneyê dîktatoran de cayê xo bigêro.