Sey her roje serê sibayî reyna rew bi xo hesîyaye. Bi çimanê bêhewnan derûdorî ra ewnîyaye. Çimê xo derûdorî ra çarnayî, la seke cayêkê xerîbî de bîbî, hilêke wina her çî ci rê xerîb asîya. Demêk wina sey her roje,  bê lewiyayîş vinderte û badê hêz da xo ke wurzîya, la hema ca de nêeşkaye ke mîyanê nivîne ra vejîya.

Mîyanê nivîne?

Nêeşkîyayêne ke xo têbida. Seke muyê porî ra heta engiştanê linganê xo engilisîyabîye, hema her cayê leşa xo de dejêk hîs kerdêne, dejêko jehrîn û tehl.

Sebebê ci nêzanayêne, la no dejo ke heta mijanganê xo de bira hîs kerdêne; dejêko fîzîkî, yan zî rincanîyêka fîzîkî vera nêbî, zanayêne. La nêzanayêne ke semedê çi wina bêhal bîye, wina halî ra kewte.

Seke rih, leşe ra biancîyo, tira fek verado şêro. La çi wext ra yo ke wina hîs kerdêne nêzanayêne zî. Beno ke bi aşman bo yan zî bi serran.

Paştî ser o bineyke vinderte, nêlewîyaye.

Mîyanê nivîne de wina bê lewiyayîş, bi çimanê bêmanayan ewnîyaye tawanî ra. Demêk vinderte la demêk ra pey, nişkara seke hema newe bi xo pê bihesîyo, ceniqîyaye, tersaye.

A hile nêeşkaye bi kulp kulpa sîneyê xo, tena ricifîyayêne.

Seke nika mîyanê nivîne de nîya û seke hema newe fehm kena ke nefes zî nêgêna.

Nefes nêgêna! Nefes.

Sey yew meyîtî dergbîyaye ya nika. Gelo merde ya yan ganî, zanayêne eceba? Ney nêzanayêne.

Fek, goşî, qula pirnike, mîyanê çimî, destî, lingî… Hema temamê leşa xo mîyanê herre de yo, mîyanê yew mezele de.

Tehmê herre, boye.

Boyêka gerrine.

La, la wina bo, eke wina bo, yanî eke binê herre de bibo! Teber la! O wext teber senî ci ra asîyeno?

La tîje. Şewqa tîje ke ginena orteyê mîyanê çimanî ro, hêvî!

Bi çiman, çimê ke temamê ci bi herre dekerde yê, senî bi înan ewnîyena, senî vînena gelo o wext?

La na qîjîye, no qîrayîş! Na qîjîya ke goşan ker kena. No qîrayîşo ke gere dinya bi xo pê bihesnayêne.

Ne eşkena vengê xo biresna kesî, ne zî vengê kesî eşnawena. Fetisîyayîş, bi herre…

Û veng! Na çilk çilka vengê awe ça ra yena gelo?

Na çilka awe ke, her ke çilkena ginena orteyê sîneyê menewşînî ro.

Vengê awe, tehmê awe, awa soline…

Awa solina ke herikîyena zerrîya xo û her tim sola xo zerrîya xo de neselnena. Para ci rê sole, şima rê awa zelale…

Odeyo ke tede ya, odeyo ke çargoşe, dêsê çîlsîpî, bêşibake, bêlamba, bêber û vuk û veng o. Vengîye…

Şikir ke, dêsê ke di gulî pa daleqnayeyê, pa asenê. Di gulî ke parçeyê leşe, gonî, rihê ci, roşnîya çimanî.

Awa zelala ke sole ra neselêna û herikîyena ê gulan ro…

Boya nê gulan, axx nê gulî zî nêbîyêne la! Boya nê gulan! Boya nê gulan zî nêbîyêne la, do hêvî senî zergûn bibayêne. Nê gulan de hêvî zergûn bena, vînena.

Tena nê gulî pa asîyenê, çunke tena înan vînena. Xelesîyayîş hewce yo coka, xelesîyayîş!

Seba xelesîyayîşî xoverdayîş hewce yo.

Gere teqez xoverdayîş dest pêbikero, xoverdayîşêko pîl.

Û xoverdayîş dest pêkeno, xo newe ra afirnayîş…

Bi hêzêkê pîlî û efsûnî dest erzana şewqa tîje ro, xo daleqnena pa. Derûdor mij û duman o.

La nika, hende ke dest ra yeno, boya nê gulan ancena, hende ke dest ra yeno!

Boya nê gulan verar kena, nefesê xo xorîn ancena heta qeseba. Boya nê gulan paştî danê ci û fek û pirnike ra erzîyena herre.

Wurzena xo ser. Destêk de şewqa tîje, destêkê bînî de di gulê efsûnî.

Boya nê gulan dêsan keno parçe parçe.

Rayîr akerde yo êdî. Berê bêsînorî abenê yew bi yew, şibakê keweyî.

Roşnîya tîje û boya nê gulan, her ca de yê nika, biewnîyê û bivînê!