Ya ku mirov dike mirov ked e. Ji bo keda mirov bê parastin pêdivî bi edalet, aştî û aramiyê heye. Ji bo vê yekê jî pêdivî bi sinc û wîcdan heye. Lê îro em dibînin ku zordest û hêzên kapîtalîst, ji bo serweriya xwe pêş bixin, keda mirovan dimêjin. Binpê dikin. Kedê erzan û bêqîmet dikin. Ev li dijî dad, heq û hiqûqê ye. Ji bo kedê erzan bikin, li dijî aştî û aramiyê şer û tundiyê pêş dixin.
Mirov ji bo azad bijî, divê berî her tiştî keda wê/wî bê parastin. Karibe di nava aştî û aramiyê de bijî. Mirovên li keda xwe xwedî derdikevin, ew kesên ku li dijî kedxwarî, zordestiyê têdikoşin û wêrekiyê pêş dixin in. Ew kesên ku bi hevî û bawerî ji bo parastina ked, edalet û aştiyê têdikoşin in.
Keda mirovan ku li dijî teoriyên riziyayî ye û kirdeya hilberînê ye; heyvan û bingeha avakirina mirov e. Cîhanek ku navenda wê ked, aştî û dad e, pêkan e. Rêxistinên kedê ku qîmetê dide xwîdana eniyan û aqil û wan pîroz dibine; dikare li dijî qeyran û ustratejiyên şer raweste û li şûna wan hilberîn, afirînerî û parastina aştî û dadê bike. Em wekî kesên kedê pîroz dibînin, ked, azadî û aştiyê diparêzin. Heta ku mirovahî azadiyê hembêz bike, em ê têbikoşin û bêdeng neminin. Heta ku aştî û aramî pêş bikeve em ê têbikoşin. Ji ber ku yê mirovan dike mirov têkoşîna mirovan a kedê ye. Em çima li ser têgehên dad, ked û aştiyê rawestin? Werin em bi hevre li ser têgehên dad, ked û aştiyê rawestin û rave bikin.
Dad: Peyv-gotinek ku ji kîteya Adl derketiye û wekî Edalet derbasî zimanê tirkî bûye. Wateya wê; rastiya di tevger û hikûm de ye. Hikmê li gorî heq e. Wekhevî û parastina wekheviyê ye. Adl jî rastî û tevgera rast e. Hikmê li gorî dadê ye. Wekhevkirin e. Rêya navberê ye. Wekhevî û şibîna hev e. Beramberî yê din e.
Dad ji bo mirovan derbasdar e. Armanca wê jî temînkirina saadeta cîhan û axîretê ye. Li gorî Qur an ê çavkanî û pîvana DAD’ê heqanîyet e. Heqîqet e. Mirov dikare bi saya hîdayetê bigêje heq. Dîsa mirov bi tevgera li gorî heq digêje dadê. Gotina heq a di ayetan de cih digire, hin caran di wateya dadê de hatiye gotin. “Dê Xwedê wê rojê cezayên dadî bide wan. Û ew dê bizanibin ku Xweda heqê bi tenê ye. Sureya Nur 24/25).ayet. Hey Dawût! Me tu li ser ruyê erdê kir Xelîfe, Wê demê di navbera însanan de bi heq (dad) hikûm bike. (Sad.38/26. Ayet. Armanca bingehîn a hiqûqa îslamê, parastina ol, aqil, nesl, mal û canê ku jêre maksadu şeria tê gotin e.
Tehakumkirina vê armancê sebeba meşrûtiyeta hebûna rêveberî û dewleta îslamê ye. Li gel heq û huriyeta bingehîn ku wekî mafên mirovan tê zanîn, di ronahiya fermana ku di Xutbeya xatirxwestinê ya Hz Pêxember (SAV) û Kur anê de; hiqûqzanên îslamê rêzekomek qûral û qayde danîne holê.
Evana; “Esilê ku xwînê de heye, masûmîyet e” Esilê di mirovan de heye hurrîyet e, Ya esil Beraat î zimmet e. “Li hemberî zerarê zerardayîn tune ye. Di civaka Îslamê de têkiliyên civakî, li gorî vîna îlahî tê sererastkirin. Ev dewleta, organîzasyona herî jor ku li ser navê civakê wê sererast bike ye. Lê mixabin îqtîdar ji bo serdestiya xwe (desthilatiya xwe) bidomînin, em dibin şahid ku nirxên olê îslamê çawa bikar tînin. Em di ferqê de ne ku ji bo rê li pêşiya rizgariya esasî ya li ser vê axa me, demokratîkbûna welatê me bê vekirin; pir girîng e ku em li dijî vê feraset û hişmendiyê pir têbikoşin. Masa Îslama Demokratîk jî divê tam li gorî vê ferqîyetê tev digere. Divê li gorî wê tev bigere jî.
Ked: Nûnerên hêvî, cesaret, berxwedan û hewldana mirovahiyê ku qadên aştî û edaletê tije dikin, ku weke mirovên hêja yên serdemê peyama edalet û azadiyê didin zaliman silav dikim û diqîrin. nirxên kedê ji zalimên kapîtalîst re, em parêzvanên keda ku mirovan dike mirov in. Em li vir gotina, “Li dijî teoriyên desthilatdaran ên kevinbûyî, mijara hilberînê ked, vejîn û avakirina mirovan e” bilind bikin. Em wek parêzvanên kedê ku xwedî li hiş û xwêdanê ne, em bi bilindkirina dengê kedê, mijara hilberînê, li dijî kaos û stratejiyên şer, azadî û aştiya hemû mirovahiyê diparêzin û heta ku mirovahî û azadî hevdu hembêz nekin em ê bêdeng nemînin. Heta ku aştî pêk neyê em ê nesekinin, ji ber ku em parêzvanên keda mirovan in, ji ber ku pêxemberê me ji Mekkeyê koçî Medîneyê kiriye û ji bo mafên mezlûman têdikoşe.
Aştî: Li welatên ku Îslam li Rojhilata Navîn û Bakurê Afrîkayê serdest e, ol û mezheb her tim di nav nakokiyan de ne, hêzên navneteweyî, hêzên kolonyalîst, bi kirina nakokiyan û bi parçekirin û jihevxistina me, bi ser ketin. Hêzên Rojhilata Navîn ên ku li Afganîstan û Misirê dijîn, jin weke mal û maddeyekê dihesibînin, bikaranîna jinê bi awayekî xerab û weke malzemeya reklamê bi kar tînin, jin rêxistinbûna xwe ava nakin, rola xwe dipejirînin. zîhniyetên paşverû tayînî wan kirine, îcazeya ajokariyê nadin jinan, jinan di bazara koleyan de difiroşin, rêxistinên ku dirêjî Hei Elmusra ne, êdî qet kuştinên wan tune ne, birayên wan ên misilman qetil kirin. , li derekê zulm heye, heke hebe jê re qeza, qeder, xweza tê gotin.Lê di beyta 42. ya baccarat de tê gotin. “Rastiyê bi derewê re tevlihev nekin û rastiyê bi zanebûn veneşêrin.” Yanî yê ku Kabeya wî qesrek e, êdî nikare dîn fêrî me bike. “Pêxember Muhammed li dijî fîrewnan şer kir û li ser rêya heqiyê bû û Xwedê mizgîniya bihiştê da wî.” Hz.Mûsa li hember fîrewnan şer kir, li ser milê rast bû, gopalê wî besî wî bû, Xwedê serkeftin da wî. “. “Hz. Muhammed a. Ayşe; Di navbera edalet, aşitî û kedê de pirek bû.” “Hatîce bi edaleta Xwedê bawer kir, bi Pêxember bawer kir, îman hebû û hemû mal û keda xwe ji bo aştiyê, bi edalet feda kir.” Dema em li dîroka Îslamê dinêrin, li vir çend mînak hene.
