Gelê wendox û goşdarî dem o dem nîyo wext vîyert ra usar ame, amnan vîyert ra hêgay bî zerd, cûnî çarnay, were zimistanî berd areyê topik berd areyê. Ardî kerdî xize. Hona kî Cemşît kupike de henî bermeno henî bermeno ke xora vîyerto ra. Xêlî wext hewnan ra şî. Wexto ke bî heşar o wext veng goş ro şî. Dormeyê xo seyr kerd. Qayt kerd ke tenê herre rişîye. Dîwar ra jû dîlpîştike lonê kerde ya ame. Seke dîlpîştike dîye. Qula ke dîlpîştik vejîya, û hetê ey ser ame. Tersanê xora payna dîlpîştike na. Dîlpîştike kîşte. A qulake dîlpiştike ci ra ame a qule ebe destê xo tenêê kerde hîra. Xo a qulêra verda ra şî. Xêlî wext şî. Şî dinya roştî de vejîya. Şî welatê Şayhêê marann de vejîya. Seyr kerd ke her ca baxo bostan o. Werteyê bax û bostanî de text esto. No text sirf zernî ra virazîyayo. Dormê textî de kî hênîyê ra awke bel dana. Hewşa verê hênî bena pir û bena tal. Tênê lewê hewşe de are nîşt ro û dest rîyê xo şutî. Text ro ser kerd. Xo xo de vat ‘Aceba hêqî! No senê cayo?’ Cayê kamî yo? Nîya werteyê bax û baxçî dero! No texto zernên yê kamî yo? Dima kî şî textê zernênî sero nîşt ro. Wexto ke textê zernênî ser o nîşt ro, henî qefelîya bi ke, taye hewn ra şî. Çiqa ke mend , çiqa ke hewn ra şî surr ra vayî amey ci. Surr ra vayî amey ci bi heşarê xo. Çimî kerdî ra. Oxro ke amo mekanê Şayhêê marann de vejîyo. Şayhêê Maran kî amo text xo de ronişîyo. Labêle çi bêveng o. Şayhêê marann vînêno ke qulêdo di ling ameyo ha o textî ser o ronîşto. Henî matê ci beno vindeno. Xo xo de vano ‘No qulo di ling kotî ra ameyo? Se ameyo tîya? Çi fetelîno! Nê cayan de? Şayhêê Maranê ke vanê cor ra însan o! Cêr ra maro! Cemşît bi çimanê xo Mar dî, dormê de kî maran lîf eşto pêser. Henî bi ci peyînê. Cemşît tersa. Cemşîtî xo xode vat;  No çi tecel o, Çi tecelêde sîya yo! To ez ardo eşto wertê nê mar û milawanan.

Şayhêê Maran ebe usil selam da Cmşîtî.

-Hey benî adem, ti xêr amey. Meterse! Ma to rê tewa nêkenîme. Ti endî meymanê ma say bena. O texto ke ti ser o ronîştîyî o kî textê min o. Mi re hêqî ra îcar bîyo. Ez bi xo kî paşayê nê mar û milawanan o. Nameyê mi kî ŞayhêêMarano. Hêqî şima benî ademî ver ra ya hewt sey serrî şima ra fîsto dûrî. Ardo naca. Ancîya kî şima dest ranêxelêsiyo. Meterse şima cinsê benî ademî ra ke zarar mero ma rê, ma ra caro qirşê zerarî nêreseno şima. Şayhêê Maran emr da maran Cemşîtî rê sifrêde henên fîtra kê! Cemşîtî qet emrê xo de sifreyo nîyanên nêdîbî. Wexto ke Cemşîtî xo rind kerd mird, Şayhêê maran ci ra pers kerd.

-Êy benî adem! Ti ça amey nê cayan. Ti kam î? Ti çi kî? Çi kes î? Çi gêrenînê cayan de?

Cemşîtî çi ke ameyo ey sereŞayhêê Maran re jû bi jû qisey kerd. Seke qiseykerdena xo qedîya, Şayhêê Maran ci ra vat;

-Hey wax, hey! Cayê ma qulê di lingî re bî eşkera. A kupa ke ti vanî  a kupe kî ambarê hengimênê ma bîye. Endî naye ra tepîya ma rê tîya kî rehetîye çîna.

Cemşîtî vat ke;

-Meterse! Şayhêê mi, ê hevale mi nêtawrenê ke şêrê birindîye cayê kupe vajê, ya kî qalê kupe kerê. Çike merdena mi vejîya, o taw paşayê welatê ma înan erzeno dare. Aye ra kî nêtawrenê ke şêrê cayê qalê kupe kerê. Ya kî na xebere ser o qisey bikerî.

Na vatena Cemşîtî sero tenê zerrêŞayhêê Maran bî rehet. Ancîya kî ci ra vat;

-Benî adem qulêdo dekbaz o. Eke bizanê welatê ma tîya der o, ebe dek û dekbaran eynêcayê ma, ma dest ra gênê. Çend reyî ke ez kewto benî ademî dest, zor di belay mi înan dest ra xo xelesna.

Cemşît çend wextî ke lewê Şayhêê Maran de mend gêra înan vero, ci ra minetî kerde.

-Se beno mi veje dinya roştîye, Şayhê mi!

ŞayhêMaran cira vat;

-Ti fikrê vetişî xo ra omidê xo bibirne! Dinya roştîye ti nêvînenî. A qesîye xo vîr ra bike.

Wextê  naye ra raver Belkîya amebî tîya. Belkîya ke vanê lajê Usenê Zeynî bî. Usenê Zeynî kî paşay Horasanî bî.

Usenê Zeynî dinya ser o alimêdo zaf berz bî. Zaf zanayox bî. Rojê paşayê Horasanî Usenê Zeynî kitabo pîl kerd ya wend tey dî ke peyxamberê axir zemanî tede aseno. Vat ke; amayena peyxamberê axir zemanî re hona zaf zaf wext esto. Gere şima nê kitabî berêcayêde rind de wedarî. Kitabo pîl berd zerrê sandiqa sêminêne de û zerrêjû oda de da we. Çeberê oda kî zirze kerd. Kîlitêdo girs na pa. Paşayê Horasanî Usenê Zeynî xora jû lajê xo estbî. Nameyê xo kî Belkîya bî. Belkîya kî zaf wendbî. Zaf zanayox bî. Merdena pîyê xo Usenê Zeynî ra tepîya paşayîna Horasanî girewtbî xo dest. Bî paşayê Xorasanî.

Belkîya roje koşkê pîyê xo de xezna pîyê xoro ke fetelya. Koşkê paşayî ro jû bi jû odayêka bi odayêka saye kerdêne. Ame a odayêka ke kitabo pîl tede dabî we, kîlît panaye bîye a oda verde vindert. Vat;

-Bîyarî na oda akerî.

Meraq kerd.

-Qey çeberê na odike zirze kerdo!

Reyna vat;

-Bîyare çeberê na odike akerî.

Çeberê oda kerd ya Belkîya şî zereyê oda. Seyr kerd ke sandiqêda sêmine ha a ca de. Belkîya na sandiqe de yakerdêne. Kitabo pîl tede dî. Belkîya no kitabo pîl girewt xo dest. Pê şew û roj no kitab wend. Peynîye de raşt qiseya peyxamberê axir zemanî ame. Na xebere sero Belkîya text û tacê xo ca ver da kewt rayan. Kewt rayan ke peyxamberê axir zemanî bivîno. Çiqa ke fetelya, çiqa ke çerexîya cayê de nêdî. Peynîye de ame no mekanê mi de vejîya. Mi ra minet kerd. Xêlî wext ke îta lewê mi de mend reyna minet û rica ey ser o, mi kî seba peyxamberê axir zemanî o azad kerd. LaBelkîya bi xo kî mi rê vad kerd ke şertanê mi qebul kero. Şerte mino jûcayê ma kesî ra nêvajo. Şerte di dînê kî xo ra ke peyxamberê axir zemanî dî! Ma vera kî silam ci kero ‘wa şefaatê xo ma ser bo, şefaatê xo ra ma marum nêkero.’Belkîya honde alîm bî, şî. La dinya roştîye nêdîye. Çito ke ti şêrî dinya roştîye. Muxulqatê ucayî bivînî!

Na xebere ser o teselîya Cemşîtî rind kewte. Ê cayan de lewêŞayhêMaran de xeylê mend. Xeylê ke mend. Axirîya Belkîyayî ci rê bîye qisawete. ŞayhêMaran ra pers kerd;

-Ya Şayhê mi,  Belkîya kotîra şî? Se bî ey?

ŞayhêMaran vat ke;

-Belkîya tîya lewê mi de xelî wext mend. Mira minet kerd. Vat ke; -Şayhê mi mi veje dinya roşte. Ez xo re şorî dinya roştîye

Mi vat ke;

-Belkîya ti caro dinya roştîye nêvînwnî. La ti ke zaf wazenî, bê şo fîlan cade merge esta . A merge de hênîyêdo pîl esto. Roja îneyî şo xo wedare. Roja îneyî di beranî enê serê awe de danê pero. Berano jû sîso, jû kî qemer o. Ê beranan ke da pero, ‘vaje Ya Xizir û xo berze beranê sipîyî ser. O beran to vejeno dinya roştî. La henî bike ke xo pêt pêbigê. Wexto ke to xo eşt beranê sipîyî ser berano qer xo keno to ver ra. To hewt tabax beno binê hardî, dinya tarîye.

(Heftêna dewam kenîme.)