Li ser dergûşa xwişka min dilorand dayika min
Bi dengê xwe yê zelal dilê xwe, jan, keder û kulên xwe
Û bêriyên xwe diherikandin nav dilê min
Ya dihejand dergûşa xwişka min
Û ya dihejiya ez û dilê min bûn
Xwişka min bi dengê wê bi xew ve diçû
Û ez şiyar dibûm ji xewa xwe ya nezanînê
Rondikên wê yên li ser hinarkên sor dihatin xwar
Dibûn bistek ji agir û kezeba min dax didan
Çavên wê yên mîna birkekî av di ser de dirijîn
Di bin mêjangên dirêj de
Bi awirên dûr ez hînî janên xeribiyê dikirim
Min welat, evîn û hezkirin
Sînor, xerîbî û bêrikirin
Bindestî, têkoşîn û şerkirin
Û hemû çirokên jiyanê ji awirên wê dixwend
Wê rondikên xwe bi dawa kirasê xwe dimalişt
Ez bi lewendiyên kirasê wê dihatim girêdan
Bi demboriyeke bi jan ve
Li wir dimam bêyî haya wext û diya min ji min hebe
Min çend sedsal dijîn di dengê diya xwe de
Û bi wî dengî, bi ciwanî
Hînî heyîna zor û zehmetiyê bûm
Hînî heyîna bêdadiyê bûm
Hînî mirina bi saxî penaberiyê bûm
Hînî birînên kambax ên bêçariyê bûm
Di xetên rûyê dayika xwe de
Min diya xwe dikir dergûşa dilê xwe û dihejand
Bi şîrê hemû hêviyan dimijand
Hemû robarên rondikan jê re dikir ken û dirijand
Lê dîsa jî bi xew ve nediçûn xem û bêriyên wê
Keser, kovan û xerîbiyên wê
Jê re nedibûm dayik û bab
Xwişk û bira
Cih û welat
Babê xwe yê hatî kuştin hezkiriyê wê
Êdî hîn bûm bêmafî wekî êşa zirav e
Hîn bûm windabûn e bêwelatî
Xwekuştineke her roj e bênasnameyî
Û hîn bûm tecawiz e neçarî jiyanek ne bi dil hatina kirin
Diya min a nazdar û narîn
Xwedî bejna zirav û kenê şîrîn
Mîna ku destên zilmê bi keziyên xwe yên dirêj girê dabe
Serbilind û ji xwe bawer
Xweragir, şad û bextewar bû li pêş çavan
Diyar e wê jî baş dizanî ev serdem li rû temaşe dike
Ne li dil û cergan, cewher û hinavan
Paşê ez jî hînbûm mirov ne bi çav, bi dil dibînin
Yên nedildar, nikarin dilan bixwînin
Hînbûm mirinhez ji kenê ditirsin
Û diya min bi kenê xwe mirinê dikuje
Bi şad diyarbûna xwe jîna me ya peritî pîne dike
Bi serbilindbûna xwe me hînî rûmetê dike
Û dilsoziyê dike kirasê evînê li bejna me
Paşê hînî hêza baweriyê bûm
Hînî kuştina zilmê bûm di hêza diya xwe de
Li pişt wan deriyên ji pola çûm tewafa dilê wê
Û hîmbûm ya dide dayik-xweda ye
Û gerdûn neynika bejna wê ye tenê