Carekê geştiyareke alman hate serdana Amedê û xwest li nav sûrên wê yên dîrokî bigere. Piştî ku ew hinekî li nav sûran geriya û derbasî nav kolanên sûrê yên teng bû, riya xwe wenda kir û nema dizanî ew ê çawa vegere otêla xwe. Li kolanê du ciwanên amedî rawestiyabûn, jina geştiyar çû ba wan û bi almanî ji wan pirsî, lê ciwnan jê fêm nekir, bi îngilîz û fransî jî ji wan pirsî dîsa fêm nekirin, dawî bi îtalî ji wan pirsî dîsa bersiv nedan. Piştî ku hêviya xwe ji wan qut kir û çû, yekî ji wan ciwanan ji hevalê xwe re wiha got: “Welehî divê em hînî zimanekî biyanî bibin, carnan bi kêrî mirov tê.” Hevalê wî lê vegerand û wiha got: “Kuro dîno tu yê çi feydê ji zimanan bibînî û ew ê çawa bi kêrî te were, binihêre waye jinik bi 4 zimanan dizane, ka çi feyda wan jê ra çêbû.”