Bawerîya êzidîyan de roşanê tewr o pîroz “Roşanê Êzî” yo. No roşan, her serre aşma kanûne de yeno pîrozkerdene. No roşan, hem sembolê afernayîşê dinya yo hem zî nîşanê hurmetê vera Homa yo.
Bawerîya êzidîyan de çend roşanê muhîmî estê, la nînan ra tewr pîl û pîroz “Roşanê Êzî” yo. No roşan, her serre aşma kanûne de yeno pîrozkerdene û seba êzidîyan manaya ci zaf xorîn a. No roşan, hem sembolê afernayîşê dinya yo hem zî nîşanê hurmetê vera Homa yo.
Rojeyê Êzî
Verê ke Roşanê Êzî dest pêbikero, êzidîyî hîrê rojî roje gênê. Nê rojî goreyê teqwîmê rojhelatî, hefteyê diyînî yê aşma kanûne de dest pêkenê.
Sêşeme, Çarşeme û Panşeme: Na hîrê rojan de êzidîyî “Rojeyê Êzî” gênê. Yani şewra ra heta şan (wextê ke roj awan beno) çiyêk nêwenê û nêşimenê.
Manaya Rojeyî: No roje seba (Homa) yeno girewtene. Goreyê bawerîye, Homa, Dinya afernaya û no roje şukrê afernayîşî yo.
Kokê Roşanî (Mîtolojî)
Kokê Roşanê Êzî şino reseno demê afernayîşê dinya. Goreyê mîtolojîya êzidîyan; Homa erd û asîman viraştî û roja îne kerd temam. Coka roja îne, sey “Roşanê Êzî” yeno qebûl kerdene. Nameyê “Êzî” nameyanê Homa ra yew o (Yê ke bêkêm û bêqusûr o). Êzidîyî nê roşanî sey “Roşanê Afernayîşî” zî name kenê.
Edetê pîrozkerdişî
Roja îne, roja roşanî ya. Na roje de kar nêbeno û merdimî şinê zîyaretê yewbînan. Edetê ke na roje yenê kerdene wina yê:
Amadeyîye: Verê roşanî keyeyî yenê pak kerdene, cilê neweyî yenê xo ra kerdene.
Werd: Şana panşemeyî (şewa ke girêdaya roja îne), nanê taybetî yê ke riwen û do ra virazîyenê, yenê potene. Nê nanî ra “Kildew” (yew tewirê nanê bimbarekî) yeno vatene.
Zîyaretî: Roja roşanî, her kes şino keyeyê pîlan, dost û merdimanê xo. Êzidîyî “Roşanê şima bimbarek bo” vanê û yewbînan fîraz kenenê.
Duayî: Perestgehan de û keyeyan de duayê taybetî yenê wendene. Waştişê aştî û aramîye yeno kerdene.
Roşanê Êzî, teyna yew fealîyeto dînî nîyo; eynî wext de seba pawitişê nasname û kulturê komelî yê êzidîyan zaf muhîm o. Çi heyf ke demê modernî de û sebebê koçberîye ra tayê edetî kêmî bîyê la reyna zî êzidîyê ke Kurdîstan de û Ewropa de ciwîyenê, nê roşanî bi coş fîraz kenê.
êzidîyan de çend roşanê muhîmî estê, la nînan ra tewr pîl û pîroz “Roşanê Êzî” yo. No roşan, her serre aşma kanûne de yeno pîrozkerdene û seba êzidîyan manaya ci zaf xorîn a. No roşan, hem sembolê afernayîşê dinya yo hem zî nîşanê hurmetê vera Homa yo.
Rojeyê Êzî
Verê ke Roşanê Êzî dest pêbikero, êzidîyî hîrê rojî roje gênê. Nê rojî goreyê teqwîmê rojhelatî, hefteyê diyînî yê aşma kanûne de dest pêkenê.
Sêşeme, Çarşeme û Panşeme: Na hîrê rojan de êzidîyî “Rojeyê Êzî” gênê. Yani şewra ra heta şan (wextê ke roj awan beno) çiyêk nêwenê û nêşimenê.
Manaya Rojeyî: No roje seba (Homa) yeno girewtene. Goreyê bawerîye, Homa, Dinya afernaya û no roje şukrê afernayîşî yo.
Kokê Roşanî (Mîtolojî)
Kokê Roşanê Êzî şino reseno demê afernayîşê dinya. Goreyê mîtolojîya êzidîyan; Homa erd û asîman viraştî û roja îne kerd temam. Coka roja îne, sey “Roşanê Êzî” yeno qebûl kerdene. Nameyê “Êzî” nameyanê Homa ra yew o (Yê ke bêkêm û bêqusûr o). Êzidîyî nê roşanî sey “Roşanê Afernayîşî” zî name kenê.
Edetê pîrozkerdişî
Roja îne, roja roşanî ya. Na roje de kar nêbeno û merdimî şinê zîyaretê yewbînan. Edetê ke na roje yenê kerdene wina yê:
Amadeyîye: Verê roşanî keyeyî yenê pak kerdene, cilê neweyî yenê xo ra kerdene.
Werd: Şana panşemeyî (şewa ke girêdaya roja îne), nanê taybetî yê ke riwen û do ra virazîyenê, yenê potene. Nê nanî ra “Kildew” (yew tewirê nanê bimbarekî) yeno vatene.
Zîyaretî: Roja roşanî, her kes şino keyeyê pîlan, dost û merdimanê xo. Êzidîyî “Roşanê şima bimbarek bo” vanê û yewbînan fîraz kenenê.
Duayî: Perestgehan de û keyeyan de duayê taybetî yenê wendene. Waştişê aştî û aramîye yeno kerdene.
Roşanê Êzî, teyna yew fealîyeto dînî nîyo; eynî wext de seba pawitişê nasname û kulturê komelî yê êzidîyan zaf muhîm o. Çi heyf ke demê modernî de û sebebê koçberîye ra tayê edetî kêmî bîyê la reyna zî êzidîyê ke Kurdîstan de û Ewropa de ciwîyenê, nê roşanî bi coş fîraz kenê.
