Li navçeya Sûrê ya Amedê, dayika li binê siya dara tûyê rûniştî li derdora wê ne neviyek, ne cîranek, ne jî jiyaneke civakî heye. Li pişt wê dîrokeke hilweşiyayî, li şûna wê jiyaneke wêrankirî û li pêşberî wê jî bermahiyên şerê taybet û avahiyên bênasname. Li aliyekî şopa hilweşîn û wêraniyê li aliyê din jî avahiyên ku li ser jiyan û dîrokekê hatine avakirin. Di navebera wan de dayika ku li ber dara tûyê bi rûniştin û bêdengiya xwe gelek tiştan vedibêj e. Ya rast ev wêneyê rastî û heqîqetekê ye.
