Rayapêroyîya Tirkîya, Kurdîstan, Rojhelatê Mîyanênî û komelo mîyanneteweyî 12yê gulane de bi qeraranê Kongreya 12. wuşt ra. Mîyanê qeraran de nusîyeno ke PKK semedê aştîyêka mende û sîyasetê demokratîkî zemînêkê hêzdarî peyda keno. Na babete bêşik zaf muhîm a û ramojnena ke PKK seba çareserîya persa kurde û demokratîkbîyayîşê Tirkîya her rîskî geno. PKK’yî tarîxê xo de nê rîskî çend reyî girewtî yan gamê krîtîkî çend reyî eştî. Mîsal Nîsane 2002 de Kongreya 8. de nameyê xo sey “KADEK” bedilna. No dem vera nê qerarî xeylêk rexneyî qewimîyayî. Mavajê kovara Marksîst Teorî de no qerar bi şeklêko hîra ame nîqaşkerdene. Ame vatene ke PKK “reformîst, teslîmîyetkar û tasfîyekar o”. La nê rexneyî duştê aqilî bîyî. Têkoşînê azadîye de hertim taktîkê newî yenê ceribnayene. Rêxistine yan pergalo ke xo nêbedilneno û metodanê newîyan nêceribneno qetî serkewte nêbeno.
Tarîxê sosyalîzmî de nameyê Troçkîyî xeylê şinasnaye yo. O tezê “şorişê timûtimî” paweno. Yanî Troçkî vano ke her organîzasyono sosyalîst ganî hertim xo bibedilno û şorişî armanc bikero. PKK û ronayoxê ci Abdullah Ocalanî de feraseto winayên est o. Paradîgmaya Ocalanî de “dogmayî” yan “têkoşîno statîk” çin o. Xora çîyêko statîk têkoşer zî nêbeno. Ocalan hertim fikrê xo rexne keno, hem xo hem zî komelê xo raver beno. Eke ewro Ocalan sosyalîzmê klasîkî rexne keno û marksîzm de konseptê dewlete newe ra formule keno, no reftar kesayetê şorişgerî nîşan dano. O baş zano ke fîrazkerdişê dewlete, îdare û hîyerarşî peynîya Yewîya Sovyetan arde. Coka na seserre de sosyalîzmê anarşîstî paweno.
Sosyalîzmo klasîk
Verê ma de sosyalîzmê klasîkî ra tayê nimuneyî zaf ê. Înan ra yew Kuba yo. Şorişê Kuba ra dima fekafek 60 serrî derbas bîyî, hema zî bedilîyayîşo îdeolojîk kêmî yo. Bêguman Kuba ser o 60 serrî yo abluqa û ambargoyo pîl est o. Tewr zîyade rixmo ke Neteweyanê Yewbîyayeyan derheqê qedînayîşê ambargoyî de bire daye, DYA abluqa û blokajî domneno. La îdareyê Havana zî tedbîranê newîyan qet nêceribneno û hurîndîya xo de moreno. Nê serranê peyênan de Kuba de vera hukmatî çend protestoyî qewimîyayî. Çalakîvanan vatêne ke “Wa bimiro dîktatorîye”, “Hukmat îstîfa”. Gama ke merdim ewneno Kuba de nika Mîguel Dîas-Canel serê dewlete de yo. O hem Sekretero Pêroyî yê Partîya Komunîste ya Kuba hem zî serekê dewlete yo. Coka êyê ke vera hukmatî vejînê, nê pergalî sey “dîktatorîye” hesibnenê. Eke îdareyê Dîas-Canelî wazeno şorişê Kubayî bipawo û şarî keyfweş bikero, ganî “prosesê desentralîzasyonî” dest pêbikero. Metodê klasîkî û feraseto dogmatîk do peynîya şorişê Kubayî biyaro.
Rolê parlamentoyî
Mîyanê qeraranê Kongreya 12. de yew zî babeta parlamentoyî bale anjena. PKK vano ke wa partîyê ke binê serbanê parlamentoyî de yenê temsîlkerdene, huçikanê xo wesemernê û prosesê Aştîye û Komelê Demokratîkî hêzdar bikerê. No vengdayîş xeylê muhîm o. Têgêrayîşê Azadî yê Kurdî nêwazeno ke no proses bi destê tayê partîyanê îqtîdarî sey hacet bêro şuxilnayene. Hem hukmat hem zî partîyê ke meclîs de temsîlîyetê ci est ê, ganî tewrê nê prosesî bibê. Komel têna bi partîyanê îqtîdarî qan nêbeno. Nê persanê krîtîkan de razîbîyayîş û beşdarbîyayîşê komelî yê hîrayî hertim avzel o. Seke zanîyeno partîyê îqtîdarî plan kenê ke nê prosesan seba menfaetanê xo yê sîyasîyan bixebitnê. Proseso ke îqtîdar ci ra feydedar beno, pêro komelî keyfweş nêkeno. Persa kurdan persa ke serê partîyan de ya. Na perse ganî hetê heme dînamîkan ra bêro qebûlkerdene. Coka vengdayîşê PKK’yî zelal û girîng o.
