Di siya nakokiyên cîhanî de, kurd bi pirsgirêkeke aloz re rû bi rû ne. Rêya serkeftinê tenê bi yekîtiya neteweyî dikare pêk were. Ev gotar paşxaneya psîkolojîk û stratejîk a ku girîngiya yekîtiyek wisa destnîşan dike, vedikole.
Ji hêla dîrokî ve, parçebûna kurdan ew her ku diçe qelstir kiriye. Destkeftiyên wan ên çandî, aborî û siyasî hatin tepeserkirin û înkarkirin. Pêwîstiya bi nasnameyeke kolektîf û stratejiyeke hevpar nayê înkarkirin. Bêyî yekîtiyê, metirsiya berdewamiya paşguhkirina maf û nirxên kurdan heye. Di demên berê de, gelek caran hevkarên kurd bi hevkariya bi hêzên biyanî re xiyanet li berjewendiyên gelê xwe dikirin. Ji aliyê psîkolojîk ve pir girîng e ku mirov li ser vê mîratê bi ser bikeve û hişmendiyek pêş bixe ku kurdan wekî hêzek serbixwe û yekgirtî xurt bike. Ne çarenûsa gelê kurd e ku hetahetayê bindest be. Divê kurd çarenûsa xwe bi xwe bigirin destên xwe, ne ku wê bihêlin hêzên biyanî. Perwerde, felsefe û parastineke yekgirtî dikarin bibin mifteya civatek berxwedêrtir.
Daxwaza yekîtiyê
Wêneya darekê gelek caran ji bo sembolîzekirina hêza di yekîtiyê de tê bikar anîn: “Her kes dikare bi hêsanî darekê bişkîne, lê gava ku gelek dar hebin û bi hev re bin, kes nikare wan bi hêsanî bişkîne.” Ev têgîn ji bo kurdan jî derbas dibe. Miletekî yekgirtî dikare li hember gefên derve û navxweyî berxwedêrtir be.
Fikrên ji bo çareserkirina pirsgirêkên gelê kurd girîngiya yekîtî û stratejiya hevpar destnîşan dikin. Girîng e ku em bi berdewamî vê rêyê bişopînin û nehêlin ku em bi lîstikên siyasî yên demkurt mijûl bibin. Yekîtiya neteweyî bingeha jiyaneke aştîxwaz û demokratîk di herêmê de peyda dike.
Pêdiviya hevgirtinê
Dîrokê nîşan daye ku yekîtî ne tenê pêwîstiyeke siyasî ye, lê di heman demê de pêwîstiyeke psîkolojîk e jî. Di demekê de ku şerê psîkolojîk zêde dibe, divê gelê kurd nirxa nasnameya kolektîf û hevgirtinê nas bike. Tenê bi vî awayî ew dikarin bi dîrokê re rû bi rû bimînin û bi dijwariyên pêşerojê re rû bi rû bimînin.
Pêwîstiya psîkolojîk û stratejîk a ji bo yekîtiyê ji vê mezintir nîne. Kurd di xaçerêyek girîng de ne, yan ew ê bibin yek û yekîneyeke bihêz û hevgirtî ava bikin, yan jî ew ê di nav tevliheviya berjewendiyên jeopolîtîk de winda bibin.
Nêzîkatiyeke yekgirtî derfetê pêşkêş dike ji bo parastin û pêşvebirina çand, ziman û nasnameya xwe. Ev yekîtî ne tenê armanceke siyasî ye, lê di heman demê de pêdiviyeke hebûnî ye jî. Demên berê nîşan dane ku parçebûn û hevkariya bi hêzên biyanî re dibe sedema zilm û êşê.
Lê hêvî heye. Felsefeya hevgirtin û xwerêvebirinê rêbazên ku kurd dikarin wekî neteweyek yekgirtî mafên xwe daxwaz bikin û misoger bikin nîşan dide. Ev yek wêrekî, biryardarî û îradeya danîna nirxên hevpar li ser berjewendiyên takekesî pêwîst e.
Gelê kurd ê yekgirtî dikare bibe mînakek bihêz ku çawa yekîtî ne tenê hêzê, lê di heman demê de aştî û edaletê jî tîne. Di cîhanek tijî dijwarî de, ev dikare bibe mifteya jiyaneke azad û xweser. Dibe ku rê dirêj û dijwar be, lê îhtîmala pêşerojek dadperwer û wekhev di destê kurdan bi xwe de ye.
Her çiqas potansiyela yekîtiyê hebe jî, yekîtiya di navbera kurdan de hîn jî dijwar e. Nakokiyên navxweyî yên kurdan û xwesteka hevkariyê bi hêzên dewletê re hevkariyê qels dike. Ji salên 1970an vir ve, şerê navxweyî yê kurdan wekî astengiya herî mezin a li pêşiya yekîtiyê tê hesibandin. Piştî komployê û tecrîdê, têkoşîna azadiya kurd, ku ji hêla Abdullah Ocalan ve îlham hatiye girtin, bi destpêkek nû re rû bi rû ye. Ev pêvajo ji bo serkeftina li hersê beşên Kurdistanê pir girîng e û yekîtî û hevkariya kurdan mifteya derbaskirina astengiyan e.
